Villa Borghese
Park Villa Borghese powstał na początku XVII wieku. Założył go Kardynał Scipione Borghese na terenach winnic otaczających Pałac Borghese.
Dwór Borghese został zbudowany na polecenie kardynała Szczepana Borghese przez Flaminio Ponzio i Vasanzio pomiędzy 1613 a 1614 r. Jest to miejsce, gdzie znajduje się kolekcja sztuki kardynała słynąca na całą Europę ze swych nadzwyczajnych okazów. Kardynał zgromadził tu największe dzieła sztuki. Kolekcja była uzupełniana przez jego następców.
Z kolekcji dzieł sztuki XVII i XVIII wieku należy wymienić obrazy Tycjana, Rubensa, Giorgione. Dlatego w 1807 r. Napoleon kupił znaczną część kolekcji i przeniósł jś do Luwru, gdzie wciąż jest wystawiana. Nowe okazy były dodawane w ciągu XIX w. W 1902 r. kolekcja stała się własnością Włoch wraz z dworem i całą nieruchomością należącą niegdyś do Borghese.
Borghese w Rzymie
Głowa rodziny, Marcantonio przeniósł się do Rzymu w 1541 i szybko zyskał dostęp do rzymskiego społeczeństwa. W czasie konklawe w maju 1605 jego syn Camillo Borghese został papieżem jako Paweł V. Jako papież faworyzował członków swojej rodziny: brata Francesco Borghese (1556-1620) uczynił księciem Rignano i generalnym dowódca wojska papieskiego, brata Giambattiste (1554-1609) zarządcą Borgo i kasztelanem Zamku Świętego Anioła. Jego bratanek Marcantonio I Borghese dostał tytuł księcia Vivero dniu 17 listopada 1609 oraz księcia Sulmona 27 października 1610. Rodzina Borghese stała się najbogatszym rodem w Kampanii Rzymskiej, zwiększając swoje bogactwa dzięki strategicznej bezpośredniej kontroli oraz uzgodnieniu polityki, zakładając monopole przemiału ziarna i praw do uruchomienia zajazdów.
W ten sposób rodzina Borghese wzrosła jeszcze bardziej w siłę i bogactwo. Paweł V dbał o to, by jego krewni czuli się dobrze w Rzymie. Scipione był patronem sztuki i założycielem rodzinnej kolekcji sztuki (dawniej umieszczonej w rodzinnej siedzibą w Rzymie, Palazzo Borghese, od 1903 Galleria Borghese, znajduje się w dawnej własności rodziny Villa Borghese).
Marcantonio II (1598-1658), syn Giambattista, został nazwany księciem Sulmona w 1610 przez Filipa II dzięki wpływom Pawła V. W 1619 ożenił się z Camillą Orsini, dzięki czemu stał się spadkobiercą zarówno Borghesów, jak i Orsinich. Jego syn Paolo (1624-1646), żonaty z Olimpią Aldobrandini, księżniczką Rossano, przez te małżeństwo zdobył dziedzictwo jej rodu. Prawo to zostało uznane w 1769, po przedłużającym się procesie sądowym. Wraz z Paolem Olimpia dostali tytuł księcia i księżnej Rossano. Odziedziczył je ich syn Marcantonio III (1660-1729), który był wicekrólem Neapolu. Marcantonio IV (1730-1800), książę Sulmona i Rossano, został senatorem Republiki Rzymskiej. Jego syn Camillo Filippo Ludovico (1775-1832) świetny żołnierz w armii Napoleona, został później jednym z jego generałów. W 1803 poślubił siostrę Napoleona, Paulinę Bonaparte, wdowę po generale Leclerc. Camillo został mianowany księciem Guastali w 1806 i zarządcą Piemontu (1807-1814). Po upadku Napoleona rozwiódł się z Pauliną i umarł we Florencji.
Drugi syn Marcantonia IV, książę Aldobrandini Francesco (1776-1839), żołnierz w armii napoleońskiej, odziedziczył wszystkie nieruchomości Camila. Scipione Borghese (1871-1927) był przemysłowcem i sportowcem, który wziął udział w 1907 w Paryżu. Junio Valerio Borghese (1906-1974), zwycięzca z Medaglia d’Oro al Valor Militare, w 1967 założył skrajnie prawicowa organizacje fronte Nazionale. Uciekł do Hiszpanii w 1970 roku w wyniku zarzutów o próbę zamachu stanu.