Festiwale sztuki, festiwale filmu i kultury, imprezy muzyczne i rozrywkowe – to wszystko czeka na Was w tym gorącym mieście. Jest w czym wybierać. Wiele imprez jest cyklicznych, a jeśli będziecie zmęczeni nudnymi zabytkami, kościołami i muzeami – czeka na Was bujne życie nocne w jednym z wielu klubów – muzyka i klimat do wyboru!
Oto najbardziej znane i popularne festiwale i imprezy kulturowe:

• Citta di Castello Festiwal muzyki kameralnej – VIII i IX
• Fiesole Estate Fiesolane (muzyka, kino, balet, teatr) – poł. VI i VII
• Florencja Maggio Musicale Fiorentino V i VI
• Lucca Festiwal teatralno-operowy w Braga (na północ od Lucca) – 2 poł. VII
• Martina Franca Festivale della Valle d’Itria (opera, muzyka klasyczna i jazz) – 1 tydz. VIII
• Neapol Międzynarodowy Festiwal Muzyczny – kon. V
• Konkurs piosenki w Piedigrotta – 1 poł. IX
• Ravello Opera i festiwal muzyki – VI-IX
• Perugia Festiwal jazzowy w Umbrii – VII-VIII
• Rawenna Koncerty muzyki organowej w Bazylice San Vitale – VII i VIII
• Rzym Przedstawienia operowe w Termach Karakalli – II i VII i VIII
• Koncerty w lipcu na Kapitolu, przez całe lato w Bazylice Maksencjusza, a w zimie w Accademia Nazionale di Santa Cecilia oraz w Accademia Filarmonia Romana
• Siena Settimane Musicale (tygodnie muzyczne) – VIII
• Sorrento Międzynarodowe Spotkania Filmowe – X
• Spoleto Festiwal dei Due Mondi – kon. VI i VII
• Sttresa Settimane Musicale – kon. VIII
• Syrakuze Grecki dramat w starożytnym teatrze – V i VI
• Taormina Międzynarodowy festiwal filmowi i koncerty i sztuki – VII iVII
• Umbéritide Festiwal rockowy – lato
• Wenecja Międzynarodowy Festiwal Filmowy – VIII i IX
• Werona Międzynarodowy Festiwal Filmowy – VI
• Vitrebo Festiwal muzyki barokowej – poł.VI-VII

Film

Powojenne kino włoskie jest niezwykle interesującym zjawiskiem kulturowym. Koniec wojny, to jednocześnie koniec dominacji faszystów nad wszystkim dziedzinami życia. Przyszedł więc czas na rozliczenia. Tak powstało słynne kino neorealizmu włoskiego, zapoczątkowane znakomitym filmem Roberto Rosseliniego z 1945 r. pt. „Rzym, miasto otwarte”. Film ten stał się przebojem kasowym (a nakręcony został za minimalne pieniądze, głównie w plenerach i przy wykorzystaniu materiałów dokumentalnych), co dla kina „artystycznego” jest rzadkością. Rzecz rozgrywa się w nędznej dzielnicy okupowanego Rzymu i dotyczy rozpolitykowanego księdza i komunisty, którzy zapominając o różnicach ideowych włączają się w działalność ruchu oporu.

Innym głośnym filmem neorealizmu są „Złodzieje rowerów” Vittorio de Sici . Akcja tego filmu również rozgrywa się w dzielnicy biedoty i opowiada o losach człowieka, któremu ukradziono rower – niezbędny do pracy. Okradziony najpierw długo poszukuje swojego roweru, aż w końcu, w odruchu desperacji sam kradnie rower i zostaje natychmiast złapany. Świadkiem tego poniżenia ojca jest syn, mały chłopiec, który zostaje pozbawiony złudzeń, co do sprawiedliwości społecznej.

W 1948 roku, trzeci z najwybitniejszych reżyserów neorealizmu Luchino Visconti, (pochodzący ze sławnego mediolańskiego rodu arystokratów) adaptował na ekran powieść XIX-wiecznego pisarza sycylijskiego Giovanniego Vergi o rodzinie rybaków zniszczonej przez splot okoliczności. Film, zatytułowany „Ziemia drży” został nakręcony w autentycznych plenerach z udziałem miejscowych wieśniaków Pierwszym włoskim filmem nakręconym w kolorze (1963 r) była także adaptacja literatury dokonana przez Viscontiego – znakomity „Lampart” według powieści Lampedusy.

Po okresie neorealizmu do głosu doszło nowe pokolenie filmowców – Fellini, Pasolini, Bertolucci, Antonioni i Rosi. Każdy z nich dopracował się swego stylu.
Fellini w swoich filmach poruszał rozmaite tematy: wartości ogólnoludzkich („La Strada”, 1957), motywy autobiograficzne („Wałkonie”, 1953; „Armacord” 1974), czy dość zjadliwie pojmowana religia („Słodkie życie”, 1960; „Rzym”,1971). Pier Paolo Pasolini, zamordowany w tajemniczych okolicznościach w 1975 r., był praktykującym katolikiem, homoseksualistą i marksistą, jak również poetą i powieściopisarzem. Jego filmy były niepokojące i wyzywające. Rekordowym przebojem Pasoliniego (ze względu na śmiałe sceny erotyczne) był „Dekameron”.
Bernerdo Bertolucci rozpoczął karierę jako asystent Pasoliniego i podzielał jego poglądy polityczne ale filmy Bertolucciego są bardziej bezpośrednie i proste w odbiorze. Najsłynniejsze to „Konformista” (1970), nakręcony według powieści Moravii, film o wpływie ideologii faszystowskiej na słabego duchowo bohatera, „Ostatnie tango w Paryżu” (1971) i nagrodzony Oskarem „Ostatni cesarz” (1988). Zdecydowanie niedocenianym filmem jest znakomity obraz „Pod osłona nieba” (1990). Włoskie kino lat 90-tych zdominowała zagraniczne koprodukcje i filmy finansowane przez telewizje państwową. Do najwybitniejszych współczesnych reżyserów należą bracia Taviani, autorzy „We władzy ojca” (1977), „Kaos” (1984) – ekranizacji opowiadań Pirandella i „Dzień dobry, Babilon” (1986).

Najwybitniejszym osiągnięciem kina włoskiego lat 80., był nagrodzony Oskarem film Giuseppego Tornatore „Cinema Paradiso” (1988), nakręcony w rodzinnej wsi reżysera, niedaleko Palermo. W podobnym kierunku, nostalgicznego wspomnienia z dzieciństwa, zmierza „Listonosz” Michaela Radforda (1994).

Ostatnio, bardzo znanym reżyserem stał się Roberto Benigni, nagrodzony Oskarem za znakomity film „Życie jest piękne” (1997), opowiadającym historię włoskiego Żyda, którego strategią na uratowanie życia swojego i swego małego synka w faszystowskim obozie zagłady, jest udawanie, że wszystko wokół to tylko skomplikowana gra. Film ten odważnie traktuje Holocaust i pozwala sobie łączyć komedię z tematem ludobójstwa.

Kluby nocne

Obszar znanym jako Testaccio słynie ze swojego życia nocnego i sceny klubowej. Oto najpopularniejsze kluby nocne w Rzymie, w których można się pobawić na tzw. poziomie:

La Maison:
http://www.lamaisonroma.it/

BigMama
http://www.bigmama.it/

Piper Club
http://www.piperclub.it/

Micca Club
http://www.miccaclub.com/

MayDay w Rzymie

1 Maja, jak co roku odbywa się w Rzymie Festiwal Muzyczny MAY DAY. Będzie to doroczne przywitanie wiosny, ogromna impreza na Piazza San Giovanni. Rzym gościc będzie największe światowe gwiazdy muzyki rozrywkowej na festiwalu, który jest jedną z największych imprez Starego Miasta.

Impreza odbywa się regularnie od roku 1898 i szybko wpisała się w kalendarz wielkich wydarzeń kulturalnych Rzymu, jak i ważna pozycja na liście imprez międzynarodowych. Jest to również okazja dla wielu organizacji, aby pomagać i promować swoją działalność społeczną. Głównym partnerem festiwalu jest od wielu lat Amnesty International.