Miasto Rzym słynie ze swoich pięknie zdobionych fontann. Na Piazza Mattei znajduje się jedna z mniejszych ale i najpiękniejszych fontann w całej Italii. Fontana delle Tartarughe (Fontanna żółwi) jest imponującym przykładem późnego renesansu. Zbudowana została między 1580 a 1588 rokiem przez architekta Giacomo della Porta i rzeźbiarza Taddeo Landini. Nazwa fontanny pochodzi od niewielkich statuetek żółwi, wykonanych w brązie, najprawdopodobniej przez Gian Lorenzo Berniniego, dodanych w 1658 roku (niektóre źródła podają 1659 rok), podczas renowacji obiektu. Fontanna została zbudowana w celu zapewnienia pitnej wody rzymskiej populacji. Była częścią większego projektu, w konsekwencji którego powstało na terenie zabytkowego Rzymu aż 18 fontann, doprowadzających wodę ze starożytnego rzymskiego akweduktu, Acqua Vergine. Nad całością przedsięwzięcia czuwał papież Grzegorz XIII.
Akwedukt Acqua Vergine powstał na życzenie Marka Agryppy, w 19 roku p.n.e., doprowadzając wodę źródlaną ze wzgórz, położonych o 9 mil od centrum miasta. Jego główne ujście w starożytności znajdowało się tuż obok Panteonu. Zniszczony został w VI wieku, podczas najazdu Wizygotów. Odrestaurowany za czasów pontyfikatu Adriana I w VIII wieku, stał się wkrótce głównym źródłem pitnej wody w mieście. Giacomo della Porta (1532 – 1602), uznany i szanowany architekt, stworzył plan połączonych fontann, czerpiących wodę z tego starożytnego ujścia. Prace rozpoczęły się w 1572 roku, na Piazza del Popolo. Następne prace stanęły na Piazza Navona i Piazza della Minerva, na przeciw Panteonu. Oryginalny plan zakładał, że fontanna, zwana później fontanną żółwi stanie przy teatrze Marcellusa, na terenie rzymskiego ghetta. Jeden z członków komitetu do spraw rozwoju miasta, szlachcic Muzio Mattei przeforsował pomysł, aby fontannę postawić na niewielkim placyku, tuż pod oknami swojego domu. W zamian musiał co miesiąc płacić miastu dodatkowy podatek. Tym samym Fontana delle Tartarughe stała się jedną z nielicznych fontann wybudowanych nie dla papiestwa, lecz dla prywatnego inwestora.
To co czyni tę fontannę niezwykłym zjawiskiem w sztuce Rzymu to bogate dekoracje. Rodzina Matteich zatrudniła rzeźbiarza Taddeo Landiniego (1550 – 1596), który stworzył postacie czterech Efebów, urodziwych chłopców, oraz osiem delfinów. Początkowo projekt zakładał wykonanie ich z marmuru, jednak ostaetcznie rzeźby wykonano w brązie, co podwoiło koszty budowy. Według niektórych znawców sztuki postacie młodzieńców wzorowane były na manierystycznych ciałach ośmiu brązowych figur z Fontanny Neptuna, we Florencji (dzieło Bartolomeo Ammannatiego).
Z miejscem tym związana jest legenda miejska. Książę Muzio Mattei przegrał ze swoim przyszłym teściem cały swój dobytek w karty. Aby odzyskać autorytet i szacunek rodziny przyszłej panny młodej, założył się, że zbuduje na placu przed domem fontannę…. w jedną noc. Następnego ranka do uszu wszystkich mieszkańców kamienicy dobiegł szum wody. Zadowolony Mattei pokazał ojcu swej narzeczonej ukończoną fontannę. Tym samym otrzymał zezwolenie na ślub i odzyskał przegrane pieniądze. Chcąc upamiętnić to zdarzenie kazał w swoim mieszkaniu przekuć okno, z którego można podziwiać w całości dzieło włoskich mistrzów.
