Liczba i architektura rzymskich świątyń także odzwierciedla otwartość Rzymu wobec wszelkich religii świata. Najstarsze rzymskie świątynie przypominają świątynie etruskie, jak np. wielka świątynia na Wzgórzu Kapitolińskim, poświęcona w 509 p.n.e. Triadzie Kapitolińskiej (Jowiszowi, Junonie i Minerwie). Podobnie, jak etruskie pierwowzory, świątynia została wzniesiona na wysokim podium, a wejście do niej było możliwe jedynie przez frontowe schody, inaczej, niż w świątyniach greckich, gdzie schody otaczały świątynie ze wszystkich stron. Fasada również różniła się od wzorów greckich – kolumnowy portyk miał aż 6 rzędów kolumn i znajdował się jedynie od frontu. Wnętrze podzielone było na szereg pomieszczeń dla rzeźb kultowych. Świątynia Izydy i Serapisa  na Polu Marsowm, zbudowana z egipskich materiałów i w egipskim stylu w celu uprawiania zhellenizowanego kultu egipskiej bogini Izydy, jest typowym przykładem różnorodności późnorzymskich budowli sakralnych. Najbardziej godnymi uwagi świątyniami w Rzymie były świątynia Jowisza Kapitolińskiego i Panteon. Panteon został wzniesiony przez cesarza Hadriana  pomiędzy 117  i 138 rokiem i poświęcony wszystkim bogom; budowla ta zastąpiła mniejszą świątynię wzniesioną przez generała Marka Wipsaniusza Agrypę. W 607 roku Panteon został przekształcony w kościół chrześcijański i jest obecnie włoskim zabytkiem narodowym; pochowany tam został Rafael i kilku królów zjednoczonych Włoch.

SAN GIOVANNI W LATERANO (ŚW. JANA NA LATERANIE) PATRIARCHALNA BAZYLIKA I KATEDRA ŚW. ODKUPICIELA ORAZ ŚW. JANA CHRZCICIELA I EWANGELISTY.
Katedra Rzymu została założona przez papieża Melchiadesa (III w.). Z okazji jubileuszu roku 1650 Borromini ozdobił stare struktury sztukaterią i polichromowymi marmurami. Ostatnie drzwi po prawej stronie monumentalnej fasady otwierane są tylko w trakcie obchodów Roku Świętego. Pośród pomników żałobnych i krypt kardynalskich znajdujących się we wnętrzu bazyliki, warto również zwrócić uwagę na leżący posąg Riccardo Annibaldiego wykonany przez Arnolfo di Cambio (1276) oraz na charakterystyczny klasztor (XIII w.) z eleganckimi kolumnami inkrustowanymi mozaiką.

BASILICA PATRIARCALE DI SAN PIETRO (BAZYLIKA PATRIARCHALNA ŚW. PIOTRA) W WATYKANIE.
Największa świątynia chrześcijaństwa zbudowana nad grobem św. Piotra, założyciela Kościoła Rzymskiego, otwarta w roku 326. Jednak w okresie renesansu zburzono ją, aby na jej miejsce wznieść nową wspaniałą bazylikę. Zadanie to powierzono najpierw Bramante, a następnie Rafaelowi, B. Peruzziemu, Antonio da Sangallo i, w końcu, Michałowi Aniołowi, który zaprojektował kopułę jako dominujący element budowli. Plac bazyliki charakteryzuje się eliptycznym portykiem Berniniego, zaś charakterystycznym elementem fasady, wraz z balkonem, z którego papież udziela swych błogosławieństw, jest portykiem, w którym znajduje się pięć wejść, w tym Święte Drzwi (otwierane tylko podczas obchodów Roku Świętego). Wśród licznych arcydzieł warto wymienić baldachim nad wysokim ołtarzem, spektakularne dzieło Berniniego, pozłacany Tron Świętego Piotra z brązu, również autorstwa Berniniego, pomnik na cześć Klemensa XIII Canovy oraz słynną Pietę Michała Anioła, wspaniałą rzeźbę z marmuru lśniącą niczym alabaster.

BASILICA PATRIARCALE DI SANTA MARIA MAGGIORE.
(Matki Bożej Większej)
Odbudowana przez Sykstusa III w IV wieku, została przebudowana w XII wieku, zaś jej zewnętrzna strona została przekształcona w okresie baroku. Wnętrze utrzymane w prostej linearnej stylistyce prymitywistycznej bazyliki paleochrześcijańskiej udekorowane jest serią wspaniałych mozaik: ” Opowieści ze Starego Testamentu; (V wiek) w nawie, sceny z „Wczesnego życia Chrystusa” na łuku triumfalnym oraz mozaika na absydzie przedstawiająca „Koronację Dziewicy” autorstwa Jacopo Torritiego (1295). Na szczególną uwagę zasługuje Cappella Paolina (Kaplica Paolińska), ołtarz z drogich kamieni oraz żłobek autorstwa Arnolfo di Cambio.

BASILICA PATRIARCALE DI SAN PAOLO APOSTOLO FUORI LE MURA.
(BAZYLIKA PATRIALCHALNA ŚW.PAWŁA APOSTOŁA ZA MURAMI)
Wzniesiona w roku 324 na miejscu grobowca Św. Pawła, bazylika ta została niemal całkowicie odbudowana po pożarze w 1823 roku. Znajduje się w niej wiele dzieł godnych uwagi: słynne tabernakulum autorstwa Arnolfo di Cambio (1285); paschalny lichtarz autorstwa Vassellettiego (XII wiek) oraz mozaika na absydzie przedstawiająca „Chrystusa błogosławiącego, Honoriusa III i świętych”. Znajduje się tam również interesujący klasztor ze wspaniałymi polichromowymi marmurowymi intarsjami i mozaikami.

CHIESA ANGLICANA – EPISCOPALE DI SAN PAOLO ENTRO LE MURA.
(Kościół Anglikański pw. Świętego Pawła Wewnątrz Murów)
Kościół Świętego Pawła wewnątrz murów Amerykańskiego Kościoła Episkopalnego został zbudowany w 1873 roku. To pierwszy nierzymsko-katolicki kościół zbudowany w obrębie Rzymu. Został zaprojektowany przez angielskiego architekta George’a Edmunda Streeta i zawiera wspaniałe mozaiki autorstwa Sir Edwarda Burne-Jonesa i George’s Brecka. Rząd włoski ogłosił ten kościół pomnikiem historycznym i artystycznym. Obok rzymskich i etruskich rzeźb w kościele i otaczających go ogrodach można podziwiać dzieła amerykańskiego rzeźbiarza Petera Rockwella.

BASILICA PATRIARCALE DI SAN LORENZO FUORI LE MURA
(Bazylika Patriarchalna Świętego Lorenza za Murami)
Obecna bazylika jest efektem sugestywnego połączenia bazyliki wzniesionej przez Honoriusza III w XII wieku z tak zwaną „mniejszą bazyliką” zbudowaną przez Pelagiusza II w IV wieku. Przepiękny portyk z fryzami inkrustowany mozaikami autorstwa Vassallettiego, intarsjowane posadzki, paschalny lichtarz, tabernakulum oraz mozaika łuku triumfalnego sięgają wiekiem średniowiecza.

BASILICA DI SAN GIUSEPPE AL TRIONFALE
(św. Józefa)
Wzniesiony pomiędzy 1902 a 1905 przez Carlo Busiri Viciego, kościół ten, zarówno swoją fasadą z rozetowym oknem jak i wnętrzem z polichromowanymi marmurami w stylu neo-Cosmati, przywołuje na myśl tradycyjne kościoły w stylu romańskim.

BASILICA DEL SACRO CUORE DI CRISTO RE
(Świątynia Bożego Serca Chrystusa Króla)
W kościele tym, znajdującym się w dzielnicy „delle Vittorie”, możemy znaleźć dzieła ważnych włoskich artystów wczesnego XX wieku. Jego pokaźne rozmiary są wynikiem projektu Marcello Piacentiniego (1931), natomiast posąg Chrystusa Króla nad portalem (1933) jest dziełem Arturo Martiniego. Wnętrze kościoła zdobią freski autorstwa Achille Funiego.

BASILICA DI SANT’EUGENIO
(Bazylika Świetego Eugeniusza)
Założony w 1943 roku dla uczczenia 25-lecia episkopatu Piusa XII, kościół ten zawiera monumentalną „Drogę Krzyżową” z rzeźbami z brązu autorstwa Giacomo Manzu, Atillo Torresaniego, Alfreda Biaginiego i Antonio Bertiego. Trzecia kaplica po prawej zasługuje na uwagę ze względu na ” Świętego Filipa Neri” autorstwa Francesco Messiny.

BASILICA DI SANTA MARIA DEL POPOLO
(św. Marii Wszystkich Ludzi)
Panel w stylu bizantyjskim nad wysokim ołtarzem Madonny del Popolo stanowi dowód, iż pierwotnie kościół ten został zbudowany przy wkładzie ludu rzymskiego jako wotywna ofiara za zdobycie Grobu Świętego pod koniec pierwszej krucjaty. Wraz z upływem czasu kościół został wzbogacony wspaniałymi dziełami artystów takich jak Bramante (przebudowa chóru), Rafael (projekt Kaplicy Chigich) i Bernini (ukończenie Kaplicy Chigich). Szczególną uwagę należy zwrócić na obrazy przedstawiające „Ukrzyżowanie świętego Piotra” i „Nawrócenie Świętego Pawła” pędzla Caravaggio.

BASILICA DI SANTA TERESA D’AVILA FUORI PORTA SALARIA
Rozpoczęty w 1901 roku wedle projektu Tullio Passarelliego kościół ten nosi wyraźne znamiona neomediewalizmu. Łączy w sobie elementy romańskie i gotyckie. Fasadę budynku poprzedza ganek i zdobi ją rozetowe okno z marmurowym maswerkiem.

BASILICA DI SANTA MARIA IN MONTE SANTO
(św. Marii na Górze Świętej)
Jeden z „bliźniaczych” kościołów zaprojektowanych przez Carlo Rainaldiego, z pomocą Berniniego i Fontany, które to tworzą dramatyczne tło zbiegu tzw. Trydentu w kierunku Piazza del Popolo. Na jego eliptycznym planie z dwunastokątną kopułą znajdują się bogate kaplice z dziełami Carlo Masatty, Bacicca i Seitera.

BASILICA DI SAN CAMILLO DE’ LELLIS
(św. Kamila de Lellis)
Bazylika w stylu neoromańskim wzniesiona pomiędzy 1906 a 1910 przez architekta Tullio Passarelliego.

BASILICA DEI SANTI AMBROGIO E CARLO AL CORSO
(św.Ambrożego)
Kościół ten, zbudowany przez Longhiego dla Lombardów mieszkających w Rzymie, począwszy od 1612 roku, wyróżnia się swoją piękną kopułą, przepięknym dziełem autorstwa Pietro da Cortony (1668). Jego wnętrze zdobią barokowe dzieła: sztukaterie, freski, posągi i obrazy autorstwa Carlo Maratty i Pier Francesco Moli. BASILICA DEI SAN LORENZO IN LUCINA Po oryginalnej dwunastowiecznej bazylice pozostały: uroczy portyk z granitowymi kolumnami, kampanila, oraz, wewnątrz front ołtarza w stylu Cosmati oraz tron Paschała II. W wyniku przebudowy w XVII wieku powstała Kaplica Fonseca Berniniego w 1660 oraz „Krucyfiks” Guido Reniego.

BASILICA DI SANT’ANDREA DELLE FRATTE
Kościół ten charakteryzuje się naprzemian wklęsłą i wypukłą powierzchnią niewykończonej wysokiej kopuły i unikatową kampanilą na planie kwadratu i na kilku poziomach, zaprojektowanych przez Borrominiego. Wewnątrz znajdziemy ołtarz autorstwa Luigiego Vanvitelliego i Giuseppe Valadiera. Obok bazyliki stoi 16-wieczny klasztor.

BASILICA DI SANTA MARIA DEGLI ANGELI E DEI MARTIRI
Michał Anioł, wtedy już zaawansowany wiekiem, został zaangażowany przez Piusa IV do przekształcenia „Tepidarium” i innych pomieszczeń Łaźni Dioklecjana w kościół. Wejście zostało stworzone przez Vanvitelliego w 1750 roku. Wewnątrz znajdują się dzieła Domenichina, Maratty i Pomarancia. Południk w posadzce prawego transeptu oznacza milenaryjne zmiany Gwiazdy Północnej.

BASILICA DEL SACRO CUORE DI GESU’ A CASTRO PRETORIO
(św. Serca Jezusowego)
Kościół ten został zbudowany w 1879 przez architekta Vespignaniego na cześć Św. Jana Bosco.

BASILICA DI SANTA MARIA IN VIA LATA
Kościół ten odbudowany w formie bazyliki w 1491 słynie z fasady autorstwa Pietro da Cartona (1658-62). Wnętrze zawiera cenne tabernakulum wykonane z alabastru i lazurytu oraz ikonę Dziewicy Orędowniczki. Atrium prowadzi do komnat pamiętających epokę romańską, które w V wieku służyły jako oratorium.

BASILICA DI SANT’APOLLINARE
(św. Apolinarego)
Całkowicie odbudowany w 1741 roku przez Ferninando Fugę, kościół ten posiada westybul udekorowany marmurem i fasadę otwartą za pomocą okna z balkonem. W krypcie znajdują się relikty pochodzące z rzymskich katakumb.

BASILICA DI SAN GIOVANNI BATTISTA DEI FIORENTINI
(św. Jana Chrzciciela)
Budynek bazyliki, ufundowanej w 1510 roku przez papieża Leona X Florentyńczykom mieszkającym w Rzymie, został zbudowany według projektu Jacopo Sansovino. Maderno zaprojektował wysoką, wydłużoną kopułę. Wewnątrz znajdują się grobowce Maderny i Francesco Borrominiego, który zaprojektował wspaniały barokowy ołtarz.

BASILICA DI SANT’EUSTACHIO IN CAMPO MARZIO
(św. Eustachego)
Wzniesiony na miejscu męczeńskiej śmierci Św. Eustachego i jego rodziny, kościół ten został zniszczony w roku 1598 po wylaniu Tybru. Pomiędzy XVII a XVIII wiekiem został odbudowany w stylu późnobarokowym z bogato zdobionymi kaplicami.

BASILICA DI SANTA MARIA AD MARTYRES
(św. Marii Męczenników)
Budynek ten, bardziej znany jako Panteon, został zbudowany w roku 27 p.n.e. przez zięcia Augustusa, Marka Agrippę, a po okresie porzucenia cesarz bizantyjski podarował go papieżowi Bonifacemu IV. Jego kopuła, największa jaką kiedykolwiek zbudowano, jest z zewnątrz przysłonięta wspaniałym ośmiokolumnowym portykiem. Wnętrze ozdabiają prace Melozza da Forliego, Lorenzo Lotty, Pietro da Cortony i Antonia Thorvaldsena. Znajdują tam się grobowce włoskiej rodziny królewskiej i Rafaela. BASILICA DEI SANTI XII APOSTOLI (św. Dwunastu Apostołów) Osiemnastowieczna rekonstrukcja bazyliki z VI wieku z neoklasyczną fasadą poprzedzoną renesansowym portykiem z pomnikiem żałobnym Volpato autorstwa Canovy (1807). Wnętrze z charakterystycznymi grobowcami wyróżnia się kryptą ozdobioną niezwykle dynamicznymi freskami Baciccia (1707).

BASILICA DEI SANTI VITALE E COMPAGNI MARTIRI IN FOVEA
(św. Witalisa)
Fasada kościoła odrestaurowana w latach 1937-38 w stylu wczesnochrześcijańskim z pięcioma łukami. W późniejszym okresie kościół otoczono murem, wokół łuków nad wejściem – pozostałościach po starożytnej budowli wzniesionej w V wieku w celu umieszczenia w niej reliktów świętych Gerwazego i Protazego oraz ich ojca Witalisa.

BASILICA DI SANTA PUDENZIANA AL VIMINALE
(św. Pudencjany)
Jak głosi tradycja, bazylika ta stoi na miejscu domu rzymskiego senatora Pudensa. Budynek zdobi eleganckie wejście z VI wieku ze średniowiecznym fryzem oraz piękną mozaiką z IV wieku w absydzie. Z budowlą tą połączone jest Oratorium Marianum, w całości ozdobione jedenastowiecznymi freskami przedstawiającymi legendy męczenników.

BASILICA DI SANTA MARIA SOPRA MINERVA
Zbudowany nad świątynią poświęconą Minerwie, kościół ten został w 1280 roku odbudowany w stylu gotyckim, co w Rzymie jest rzadkością. W kolejnych latach został wzbogacony sztuką renesansową (obrazy Melozza da Forli, Antoniazza Romano i freskami Filippa Lippiego w Kaplicy Carafa) oraz barokową (nagrobki autorstwa Berniniego). Znajdują się tam również wspaniałe grobowce w stylu Cosmati (XIII wiek) i grobowce Świętej Katarzyny Sieneńskiej i Fra Angelico.

BASILICA DI SAN LORENZO IN DAMASO
Kościół ten, włączony do Palazzo della Cancelleria, został zniszczony w 1495 roku i odbudowany według planów renesansowych prawdopodobnie przez Bramantego. Barokowe dzieła w prezbiterium (Bernini) i Kaplica Niepokalanego Poczęcia (zbudowana przez Pietro da Cortonę w celu umieszczenia w niej tzw. Dziewicy z Grottapinta) nie zmieniają purystycznej linii odnowy Vespignaniego (1862-1882). Znajdują się tam również rzeźby nagrobne autorstwa neoklasycznego rzeźbiarza Pietro Teneraniego.

BASILICA DI SANT’ANDREA DELLA VALLE
Budowę tego kościoła rozpoczęto w 1591 roku. Jego charakterystycznym elementem jest wspaniała kopuła wzniesiona przez Carla Madernę w 1622 roku, która, obok kopuły wznoszącej się nad bazyliką Świętego Piotra, jest najwyższą kopułą w Rzymie. Wewnątrz tej kopuły można podziwiać spektakularną wizję „Rajskiej Chwały” G. Lanfranco (XVII w.).

BASILICA DI SAN MARCO EVANGELISTA AL CAMPIDOGLIO
(św. Marka Ewangelisty)
Odnowiony w stylu renesansowym przez Pawła II w XV wieku, kościół ten w późniejszym okresie, tj. w XVII i XVIII wieku, został przebudowany zachowując swoją dostojną klasyczną fasadę oraz ważną mozaikową absydę z IX wieku znajdującą się w jego wnętrzu.

BASILICA DI SANTA PRASSEDE ALL’ESQUILINO
(św. Praksedy)
Poprzedzony jedenastowiecznym wejściem ze starodawnymi kapitelami, kościół ten pomimo renesansowych elementów zachowuje interesujące pozostałości z czasów Paschała I: fasadę, mozaiki w absydzie, słynną kaplicę Świętego Zenona – najważniejszy pomnik sztuki bizantyjskiej w Rzymie.

BASILICA DEI SANTI SILVESTRO E MARTINO AI MONTI
(św. Sylwestra)
Kościół ten założony przez papieża Sylwestra w V wieku, został w całości odrestaurowany w 1636 roku. Wewnątrz zdobią go drewniane sufity i XVII-wieczne freski autorstwa pejzażysty Dugheta. Barokowa krypta prowadzi do starożytnego miejsca kultu wczesnego chrześcijaństwa utworzonego z Łaźni Trajana.

BASILICA DI SANTA MARIA IN ARACOELI AL CAMPIDOGLIO
Kościół ten wzniesiony w VI wieku na miejscu świątyni poświęconej Junonie, w okresie średniowiecza był miejscem spotkań ludu rzymskiego. Gotycka fasada (XIII wiek) prowadzi do wnętrza odbudowanego w XV wieku, gdzie znajdują się przepiękne freski przedstawiające „Sceny z życia świętego Bernarda” (1489) pędzla Pinturicchia.

BASILICA DEI SANTI COSMA E DAMIANO IN VIA SACRA
(św. Kosmy i Damiana)
Kościół ten powstał w wyniku połączenia dwóch pogańskich budowli, które miało miejsce w IV wieku: biblioteki Forum Pokoju i holu świątyni Romulusa. Przebudowano go w okresie baroku. Jego cechą charakterystyczną jest absyda inkrustowana cenną mozaiką z VI wieku.

BASILICA DI SAN PIETRO IN VINCOLI A COLLE OPPIO
(św. Piotra w okowach)
Kościół ten odbudowany w V wieku przez Eudoxię Młodszą, żonę cesarza Valentiniana, a następnie przebudowany, słynie z mauzoleum Juliusza II zamówionego u Michała Anioła w 1513 roku. O wielkości oryginalnego projektu, o znacznie skromniejszej formie, świadczy posąg Mojżesza .

BASILICA DI SAN BARTOLOMEO ALL’ISOLA
(św. Bartolomeusza)
W kościele tym, stojącym na miejscu ruin świątyni Eskulapa, możemy podziwiać wizerunek „Madonny z Dzieciątkiem”, który cudem nie uległ zniszczeniu po wylaniu Tybru w 1557 roku. W prezbiterium można zobaczyć łuk ozdobiony przez Vassallettiego.

BASILICA DI SAN NICOLA IN CARCERE
Ten interesujący budynek powstał w wyniku połączenia trzech świątyń Forum Holitorum. W 1808 roku renowacja dokonana przez Valadiera uwydatniła schody i ołtarz Świątyni Junony z fasady zewnętrznej. Wewnątrz, oprócz rzymskich kolumn i paleochrześcijańskich kapiteli, można obejrzeć tam renesansowe obrazy.

BASILICA DI SANTA MARIA NOVA
Znany również jako S. Francesca Romana, kościół ten został kompletnie odrestaurowany w 1216 roku przez Honoriusza III. Nad wysokim ołtarzem znajduje się dwunastowieczny panel „Madonny z Dzieciątkiem”, natomiast w zakrystii przechowywana jest ikona „Madonna Glycophilusa” z V wieku.

BASILICA DI SAN CLEMENTE AL LATERANO
(św. Klemensa na Lateranie)
Znany również jako S. Francesca Romana, kościół ten został kompletnie odrestaurowany w 1216 roku przez Honoriusza III. Nad wysokim ołtarzem znajduje się dwunastowieczny panel „Madonny z Dzieciątkiem”, natomiast w zakrystii przechowywana jest ikona „Madonna Glycophilusa” z V wieku.

BASILICA DI SANT’ANTONIO DA PADOVA IN VIA MERULANA
(św. Antoniego z Padwy)
Imponujący gmach wzniesiony przez architekta Lukę Cariminiego w 1891 roku.

BASILICA DI SANTA CROCE IN GERUSALEMME
(Bazylika Świetego Krzyża Jerozolimskiego)
Zbudowana przez cesarza Konstantyna jako miejsce przechowywania reliktów Świętego Krzyża Jezusa, bazylika ta została przebudowana w XII wieku (narthex i kampanila) oraz w XVIII wieku ( fasada i odnowa wnętrza). Na uwagę zasługują: Chrześcijańska Kaplica Świętej Heleny, „Ukrzyżowanie'” Giotto oraz freski w absydzie.

BASILICA DI SANTA MARIA IN TRASTEVERE
(św. Marii na Zatybrzu)
Odbudowany w 1140 roku, kościół ten posiada fasadę udekororowaną trzynastowiecznymi mozaikami oraz trzema wspaniałymi portalami z romańskimi gzymsami. Warto uwagę zwrócić na: wspaniałą mozaikę absydy, częściowo wykonaną przez Pietro Cavalliniego (ok. 1291 roku) i monumentalną ikonę „Madonny Łaskawej” (V-VII wiek).

BASILICA DI SAN CRISOGONO
Zmodernizowany w 1620 roku przez Kardynała Borghese, kościół ten zachowuje z poprzedniej bazyliki granitowe kolumny, polichromowe marmurowe posadzki, cenne tabernakulum i mozaikę w absydzie. Warto zwrócić uwagę na szczątki niższego kościoła z V wieku.

BASILICA DI SANTA CECILIA IN TRASTEVERE
(św. Cecylii na Zatybrzu)
W kościele tym, zbudowany przez Paschała I w miejscu, gdzie Święta Cecylia czekała na swoją męczeńską śmierć, znajduje się tabernakulum wykonane przez Arnolfo di Cambio (1293), posąg Świętej Cecylii wykonany przez Maderno i mozaika w absydzie pochodząca z IX wieku. Wspaniały „Sąd Ostateczny” Pietro Cavalliniego (XIII wiek) obecnie znajduje się w pobliskim klasztorze.

BASILICA DI SANTA MARIA IN COSMEDIN
Odrestaurowany w IX wieku, kościół ten wyróżnia się swoją elegancką dwunastowieczną kampanilą. Poniżej portyku znajduje się słynna „Bocca della Verita”, maska rzymskiego boga rzek. Na uwagę zasługują freski pochodzące z VIII, IX i XII wieku.

BASILICA DI SANT’ANASTASIA AL PALATINO
(św. Anastazji)
W kościele tym, zbudowanym w V wieku na pozostałościach domu rzymskiej matrony Anastazji, możemy podziwiać starożytne kolumny i osiemnastowieczne obrazy.